Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Danny
Lijn 60
Buiten, voorbij de supermarkt, zijn een aantal winkeltjes, groetenstalletjes, een noodlesoep restaurantje en ook de eindhalte van bus 60. Er staan altijd al 4 of 5 bussen her en der geparkeerd. Vaak kan er al in eentje ingestapt worden, en als er nog geen bus vrij is dan staat er een clubje ongeduldige potentiele passagiers op de stoep.
Bus 60 is eigenlijk nooit echt druk op de eerste halte, maar het gewend zijn aan mensenmassa's en weinig zitplaatsen lijkt moeilijk te relatieveren onder minder drukke omstandigheden. Soms als ik in een lege bus of metro zit, komt er een eenzame plaatjessprinter een vrijwel lege ruimte binnengerent. De nutteloosheid van deze actie is dan vaak niet van het gezicht af te lezen. Eerder trotse vermoeidheid.
In lijn 60 kan voor 1 RMB tot het andere eindpunt gereisd worden. Voor veel stadsbussen in Beijing kent men geen zones. Een busrit van 5 minuten kost daarmee hetzelfde als een rit van een uur. Eenmaal een plaatsje gevonden, is het de kunst om zo goed mogelijk op te letten of er toevallig niet een ouder persoon of iemand met klein kind de bus in komt. Het fanatisme om een plaatsje weer af te staan, is duidelijk niet minder dan de gretigheid die bij de verovering werd ingezet. Een dilemma ontstaat wanneer een plaatjesmelker slechts 1 zitplaatsje aan een ouder paar kan aanbieden. Er ontstaat een heftige strijd van beleefdheid. “Ga zitten!” “Nee, ik ben niet moe” “Ga nou toch zitten”, “Ga zelf zitten” “ Als je nou niet gaat zitten!” “Okay, ik ga wel even zitten, maar dan wil ik wel je tas vasthouden en straks wisselen we even”.
De bus begint te rijden. Het interieur van de bus en de buitenkant zien er nog behoorlijk luxe uit. Er zijn 2 tv'tjes aan boord waarop reclames, spelletjes en muziek te zien zijn. Bij aanvang van het rijden beginnen bandjes met mededelingen voor zowel de passagiers in de bus als ook voor het verkeer buiten, te lopen. De bandjes lopen simultaan “Welkom in Bus 60, Voor instappen, Koop aub een kaartje, mensen die net ingestapt zijn, loopt aub zo veel mogelijk door naar achteren”. Buiten klinkt het “Let op uw veiligheid! Let op uw veiligheid! Let op uw veiligheid!” afgewisseld met zenuwachtig getoeter van de chauffeur.
Na de 2de versnelling veronderstel ik dat het budget voor de TV's en speakers eigenlijk bedoeld had moeten zijn voor de motor en de airconditioning. Het lijkt wel een hippie busje uit de jaren 60! Daarnaast blijkt dat de versnellingsbak een probleem heeft…of men vind het niet nodig dat een buschauffeur ook moet kunnen schakelen. Het geluid van de tandwielen die over elkaar schieten, doet mij tandenknarsen. Er volgt weer een mededeling… adverteerders worden verzocht om contact op te nemen met de buschauffeur indien zij geinteresseerd zijn om hun spotje op de tv te laten verschijnen in deze bus 60. Verbaasd laat ik mij vertellen dat de individuele bussen van lijn 60, ook individueel verantwoordelijk zijn voor de reclameopbrengsten. We komen aan bij de volgende halte en het bandje gaat weer aan: “Eerst uitstappen dan in. Vooraan instappen achter uit! Laat oude of zieke mensen en kinderen zitten! Let aub op uw kinderen bij het uitstappen! Mensen die..” *klik* De buschauffeur heeft er blijkbaar genoeg van en breekt de mededelingen af. Het is de derde halte van bus 60 en het begint aardig druk te worden. De airconditioning wordt een groter gemis. Op tv is een reclame te zien van een dame die ontzettend blij is met slecht leesbaar logootje voor het schermpje van haar mobiele telefoon. De climax van de reclame is een groepje van 4 dames die demonstratief het telefoontje omhoog houden en dan 3x dezelfde slogan monotoon opdreunen. Zij worden opgevolgd door een quiz. We zien 3 vragen en er volgt anderhalf nummer van een onbekende Chinese popgroep. Het volume staat niet goed afgesteld en het lijkt wel of de zanger met een vloeitje op zijn lippen zijn nummers uitjankt. De bus bijna aangekomen bij de 4de halte, hotst en klotst door een van de weinig overgebleven oude straatjes van Beijing. Het getoeter is dit keer langer dan normaal en we staan stil. Twee auto's voor ons, probeert iemand straatje te keren. Vanaf beide richtingen staan inmiddels een aantal auto's die de automobilist met getoeter aanmoedigen. De gewraakte automobilist wordt niet zenuwachtig en laat zich op geen enkele wijze van zijn stuk brengen. Neemt een aantal extra manoeuvres en pas als de wachtende automobilisten pogingen ondernemen om er langs te friemelen, heeft de auto genoeg aandacht gehad kan het verkeer weer verder. Met schokken komt onze bus rochelend en proestend weer op gang.
Ik besluit dat halte vier mijn halte wordt en ik ben blij als ik de waarschuwingen en mededelingen weer hoor die de aankomst van de halte aankondigen.
De deuren klappen open en er wordt rustiger uitgestapt dan dat men instapte. Buiten is genoeg plaats.
Danny
