Het Gemaskerde Bal,

Als iemand mij zou vragen in Februari wat de vooruitzichten waren voor Beijing in de komende lente, had een mooie lente voorspeld, groen en fris. Dit jaar was de winter en voorjaar relatief beter dan voorgaande jaren gezien de neerslag en temperatuur. Indien iemand mij toen verteld had dat eind April de hele stad zich zou gaan uitdossen met stofmaskertjes en er amper toeristen zouden komen, had ik deze voor gek verklaard.

Toen ik afgelopen vrijdag over het Centraal Station van Beijing met maskertje liep, was het aantal deelnemers aan het bal al gestegen tot zo'n 70% van alle reizigers. Ik kan je zeggen, het is een raar gezicht en zo paradoxaal als het klinkt, het heeft ook wel wat om dit eens meegemaakt te hebben. Een gemaskerd bal heeft nl als voordeel dat het een aantal barrières breekt bij mensen die op feestjes een beetje verlegen zijn en niet de eerste stap durven te nemen. Men maakt veel makkelijker contact, vraagt elkaar ten dans etc. Zoenen zal denk ik wat lastiger zal zijn. Op het station gebeurde hetzelfde als op dat bal… ok, mensen begonnen niet spontaan te dansen, maar het (oog)contact tussen het aantal maskerdragers werd beduidend frequenter dan zonder masker. Er ontstaat een soort verbondenheid tussen de masker dragers… “Kijk daar gaat er nog een!” “wat heeft die er nou voor een?”. Maskertjes dragers gaan ook dichter bij elkaar staan in metro, trein en perron. Voor mij vraagt iedereen zich af hoe mijn grote neus door zo'n Chinees maskertje afgedekt kan worden.. iets wat mijzelf ook wel eens zorgen baart. De gaten tussen wang en oog zijn zo groot dat mijn zonnebril er van beslaat.

Er is ook een enorme variateit onder het aantal maskertjes. Nooit geweten! Ik ken het maskertje van de tandarts zo'n groene met wat van die vouwen erin. Nu zie ik pas wat er allemaal kan met zo'n masker! Zachte, harde, groene, witte, zwarte, blauwe etc.En laten we eerlijk zijn, als we er dan toch aan moeten, laten we het boeltje dan ook een beetje opfrissen. Een Nike masker, LV, Burberry's. In die fase zijn ze in HK al… Beijing loopt nog wat achter.. Hier begint men nog voorzichtig met een geborduurd Teddybeertje of bloemmetje in het hoekje van een wit maskertje te verschijnen. Ook heb ik al twee of drie zelfgemaakte ruitjes maskertjes gezien, 1 met de Engelse vlag en een met de Amerikaanse vlag (!?). Ikzelf wacht nog even totdat het maskertje met de haaienbek of clouwnsgezicht komt. Een Rollingstones logo lijkt me ook wel wat. Ze hadden dat concert nooit moeten aflassen. De kans om het hele publiek een maskertje te laten dragen met tong uit de bek, krijgen ze nooit meer!

Verwacht wordt dat de situatie zich in Juni, Juli gaat stabiliseren. Als je voor die tijd nog de kans hebt om naar Beijing te gaan, grijp je kans! Onbetaalbaar om hier foto's van te maken. De timing voor de introductie van mobieltjes met camera's kon niet beter! Als je besluit een maskertje op te zetten, wel te letten op wat je eet… Volgens de Chinese filosofie haalt knoflook de giftige stoffen uit het bloed, iets wat mijn vriendin ook fanatiek toepast in onze maaltijden. Knoflook vindt ik erg lekker. Alleen wordt door het maskertje de hele dag herinnerd aan je vorige maaltijd.

Is de situatie in Beijing nu eng? Aan de ene kant wel een beetje. De overheid verwacht nog een piek. Ja een piek. Dat komt omdat nog niet alle cijfers officieel zijn! Als je dat officieel gaat maken dan krijg je natuurlijk een “officiele piek”. Op de Sidney Morning Herald (www.smh.com.au) is te lezen dat SARS patienten door Beijing in ambulances werden vervoerd en in hotels gestopt om ze aan het oog van de WHO experts te ontrekken. Dus qua werkwijze van de overheid is het eng.

Waarom nee. De kans op SARS is nog steeds bijzonder klein en het aantal mensen dat zich hersteld groot. Tot op heden heeft SARS naast de nadelen ook nogal wat voordelen meegebracht. 1. Er zijn een aantal niet luisterende functionarissen weggezuiverd. 2. Spugen met een maskertje op is bijzonder lastig. 3. Hygiene is topprioriteit geworden. En 4. Er is aandacht voor de schrikbarende situatie van de ziekenhuizen op het platteland.

SARS is vervelend, maar het leven gaat door. Gelukkig wel!

Danny

Jeanette