Per land is de uiting van het Boeddhisme anders, dit heeft niet met het Boeddhisme zelf te maken, maar de cultuur. Bijvoorbeeld, in Burma, Thailand, Sri Lanka e.d. moet je wel je schoenen uitdoen, in Birma is het zelfs zo dat mensen hun schoenen al uit doen als zij het terrein zelf opkomen.
In China ligt bijvoorbeeld ook niet de nadruk op meditatie, je zit er dan ook alleen knielstoeltjes waar je alleen drie keer op buigt (één keer voor de Boeddha, één keer voor de orde van monnikken/nonnen, één keer voor de Leer). Vooral in Birma en Thailand is het (vooral bij de ouderen) gebruikelijk om na het buigen nog even voor korte tijd te mediteren, je ziet daar dan ook geen krukjes, knielstoeltjes.
Er is dus geen andere verklaring voor dat het per land cultuur zo gegroeid is.