oppervlakkige chinzeen

  • summer

    Ik vraag me vaak af of ik de enige chinees ben zonder chinese vrienden.

    Ooit lang geleden zat ik op “de chinese school” waar het krioelt van mijn soortgenoten. Maar waarom vinde ik ze zo erg oppervlakkig? Waarschijnlijk omdat ik die mensen alleen in de weekenden. Maar dat neemt niet af dat ik de veel chinezen scheinhijlige mensen vind. Het lijkt net of al m'n verre familieleden alleen op kunnen scheppen over hun sociale status. So what, dat ze een restaurantje bezitten net als duizenden chinezen? Zijn de mensen nou echt dol op geld?

    Ik ben het ook zo zat dat als ik eens een keertje in china op vakantien ben, er dan volop geprofiteerd word van me en dat ze tegelijkertijd zo erg over me praten.

    Ik ben heus niet gek dat ik dat niet merk!

    Als ik uitspreek wat ik denk dan ben ik gelijk een kapsoneswijf, maar het is nou eenmaal wat ik denk! Is dat dan verkeerd? Of zie ik het verkeerd dat veel chinezen oppervlakkig zijn!?

    afz. summer

  • jeanette

    Als je zelf Chinese bent, en de Chinese taal beheerst, zoals ik denk naar aanleiding van je mail kun je natuurlijk zelf proberen te achterhalen hoe dat komt. Vraag het eens na bij je familie en kennissen. En doe dat wat vriendelijker dan in je mail. Wie weet komt het antwoord dan vanzelf…

    Mijn ervaring is dat ik Chinezen helemaal niet zo oppervlakkig vind. En of ze over me praten? Dat zal best… ik versta het niet dus ik weet het niet.

    Hoeft toch ook niet altijd negatief te zijn. Wie “anders is” is interessant.

    Jeanette

  • summer

    Het is nou niet dat ik chinezen haat ofzo, het is maar meer dat ik hun gedrag afkeur van opscheppen. Trouwens, tuurlijk heb ik met ze gepraat. Hoe weet ik anders dat ze zo schijnheig doen?! Maar ik moet wel toegeven dat ik natuurlijk niet alle chinezen van de wereld ken.

  • jeff

    Ik denk dat je problemen hebt met het vinden van je eigen identiteit en hoe je jezelf er tegenaan kijkt. Je moet jezelf afvragen of je nu gelukkig voelt, zo ja? Dan hoeft je jezelf weinig te veranderen. Zo nee?, dan zit de problemen toch in jou. Het is eigenlijk een spiegelbeeld van jezelf. Wat je oppervlakkig vind van anderen, hoeft niet oppervlakkig te zijn, je doorziet de situatie niet. Je ben nog te jong en beheerst de vaardigheid niet.

  • Anna

    Ik ben zelf getrouwd met een Chinese man (al 26 jaar) en ik moet zeggen dat status wel heel erg belangrijk is in de gemeenschap. Wanneer je niet elk jaar terug gaat naar je land van herkomst ben je zielig. Ook als je in een kleine auto rijdt kan dat niet, want iedereen rijdt “big”. Geld verdienen is het nummer 1 praatje tussen hen. Ik vind het ook allemaal wel zeer oppervlakkig. Mijn echte vrienden met diepgang in deze gemeenschap zijn de Chinezen die gelovig zijn..

  • Anna

    Ik ben zelf getrouwd met een Chinese man (al 26 jaar) en ik moet zeggen dat status wel heel erg belangrijk is in de gemeenschap. Wanneer je niet elk jaar terug gaat naar je land van herkomst ben je zielig. Ook als je in een kleine auto rijdt kan dat niet, want iedereen rijdt “big”. Geld verdienen is het nummer 1 praatje tussen hen. Ik vind het ook allemaal wel zeer oppervlakkig. Mijn echte vrienden met diepgang in deze gemeenschap zijn de Chinezen die gelovig zijn..

  • Jeanette

    Als je al zolang getrouwd bent met een Chinees en je ook in die kringen verblijft,

    herken je dan het volgende en kun je dat vanuit de Chinezen verklaren?

    Ik woon inmiddels 4 jaar in China. En heb een goed contact opgebouwd met een Chinese. We voelen elkaar aan en mogen elkaar graag. Communiceren proberen we maar het blijft moeilijk doordat zij geen Engels spreekt en ik slechts mondjesmaat Chinees. Zij wist dat ik graag zwanger wilde worden, en toen ik zwanger bleek te zijn vertelde ik haar dat meteen. Ze was blij en opgewonden voor mij. Maar na een paar weken ging het mis, een miskraam. Hevige bloeding dus mijn lakens rood. Ik had het bed afgehaald en later zag ze de bebloede lakens. Toen begon ze heel hard te lachen. Tilde nog eens extra de lakens op en zei zoiets van: “mei you” Maar dat lachen… Terwijl ik er zo verdrietig om was.

    Later, met iemand anders, die bij ons in het appartementencomplex werkt en die ik erg aardig vind gebeurde er iets soort gelijks. Lachen om iets dat helemaal niet leuk is.

    Een goede vriendin (uit NL) was bij mij op bezoek. Haar dochtertje bleef bij haar ouders in NL. Toen de Chinese erachter kwam dat mijn vriendin een dochtertje heeft vroeg ze meteen “waar is je man dan”. Ik vertelde haar dat de man van mijn vriendin vorig jaar overleden was. “Ha, ha, ha…” Lachte die Chinese.

    Mijn vriendin zei sarcastisch: “ja, hartstikke leuk, lach er maar om”

    Deze twee mensen kunnen het niet echt kwaad of gemeen bedoelen denk ik. Weet jij misschien of dit misschien een gewoonte hier is. Om iets wat zwaar beladen is luchtiger te maken. Of omdat ze niet weten hoe ze op zo'n situatie moeten reageren?

    Ik vind China een geweldig land om te wonen en ik ben erg geinteresseerd in de mensen en hoe ze denken. Maar dat laatste valt niet mee. De verschillend met de westerse cultuur zijn zo groot. Misschien dat jij me verder kunt helpen met bovengenoemd verschijnsel.

    Vriendelijke groeten,

    Jeanette

  • summer

    Hallo,

    Ik vind het erg spijtig voor je dat je een miskraam hebt gehad.Miskramen en abortussen zijn erg normaal in China. Misschien dat daardoor die vrouw jouw miskraam niet echt serieus nam(wat ze dus wel had moeten doen).

    Ook ik snap vaak niet waarom veel chinezen erg luchtig doen over van alles. Waarschijnlijk denk ik dat het hun gewoon met de paplepel is ingegoten om nooit te veel gevoelens te tonen.

    Vaak reageren ze gewoon heel erg laconiek op dingen die jouw misschien pijn doen. Maar het feit is gewoon dat ze niet weten wat ze moeten zeggen of doen.

    Het valt me ook op dat er niet vaak'echte' vriendschappen worden gesloten(ik bedoel dan een vriend/vriendin die echt lief en leed met je deelt en alles van jou weet). Vaak zijn de zogenaamde vrienden gewoon kenissen die alleen weten wat jouw favoriete biermerk is en verder niks. Maar echt gevoelsmensen zijn de chinezen niet, zoals je misschien al hebt gemerkt. En als het toch erop aankomt, dan wordt alles afgedaan als een lolletje.

    Hierbij moet ik wel zeggen dat ik het hier heb over chinezen die ook echt in China zijn opgegroeid.

  • Maria

    Jeanette, misschien dat ik het weet. Ik las in een verhaal, geschreven door iemand die echt veel van China en Chinezen weet, het volgende: “Chinezen vinden nog veel meer gedragingen van westerlingen onbegrijpelijk. Buitenlanders tonen hun emoties in het openbaar. In China dien je emoties de baas te zijn. Als dat niet lukt, verberg je ze achter een lach.”.

  • KRACHT !

    wat een kapsones