Herman,
Mijn ervaringen in China… ppffff. Een haat-liefde verhouding is inderdaad de beste omschrijving die je kunt geven denk ik. Ik heb nog steeds elke dag een heerlijk gevoel als ik plots om een of andere reden weer volop besef in China te wonen (zoals bijvoorbeeld paard en kar hier op de tweede ringweg), toch zijn er dingen die na een tijd ENORM gaan vervelen. Ik wil het niet hebben over slechte of rare gewoontes, maar sommige “culturele verschillen” en “andere tradities” doen soms mijn bloeddruk pijlsnel naar omhoog schieten. De ongekende onbeleefdheid (deuren dichslaan, niet in rijen aanschuiven, in de lift stappen voor iemand uit kan stappen) en dingen zoals het spuwen zijn toch een dagelijkse bron van ergernis.
Het leven hier - in Beijing - is eigenlijk vooral heel comfortabel. Restaurants zijn spotgoedkoop, dus koken gebeurt nooit. Taxi's kosten niks dus drinken en veilig thuiskomen lukt perfect… Ook is de sfeer hier onder de expats echt allemaal heel gezellig: het is een vrij kleine community en iedereen kent iedereen.
De echte charmes van het land worden natuurlijk niet zichtbaar in een stad met ruim 13.000.000 inwoners (dat zijn officiele cijfers dus het kan ook een heel stuk meer zijn). De liefde voor het land voel ik toch vooral als ik in de weekends of vakanties uitstapjes maak naar bijvoorbeeld inner-mongolie of xian.
Natuurlijk maak je ook veel rare en grappige dingen mee die je in europa nooit zult zien. Voorbeeld: ik spreek wel wat chinees maar eten bestellen hier is niet evident. Ze hebben hier een oneindig aantal gerechten die op een absurd groot aantal manieren kan worden klaargemaakt. De ideale manier voor mij om te bestellen is dus gewoon zo'n waitress aan de arm nemen en tafel per tafel bekijken wat de mensen eten en als het er lekker uitziet aanwijzen en bestellen. Een maandje geleden deed ik weer zoiets, alleen had ik de reactie van de waitress niet echt geloven: ze liep naar de tafel en pakte het gerecht dat ik aanwees weg bij die gasten en zette het op mijn tafeltje neer. Dit soort dingen is toch een van de redenen om hier nog een tijdje te blijven.
Als laatste wil ik toch ook nog even snel reageren op het uitzonderlijk domme en onvolwassen berich van Gerrit: wat is er in hemelsnaam mis met indonesie????? Dat land is het ultieme paradijs als je het vergelijkt met China (of met ongever elk ander land ter wereld).